Łyżeczkowanie zmian skórnych

Łyżeczkowanie to prosty, małoinwazyjny zabieg polegający na mechanicznym usunięciu powierzchownych zmian skórnych za pomocą specjalnego narzędzia – łyżeczki chirurgicznej.

Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym, co sprawia, że jest praktycznie bezbolesny.

Zaletą łyżeczkowania jest szybki czas wykonania, brak konieczności szycia oraz krótki okres rekonwalescencji. W zależności od rodzaju zmiany, zabieg może być połączony z elektrokoagulacją w celu zmniejszenia ryzyka nawrotu.

Wskazania

brodawki wirusowe (kurzajki),
rogowacenia łojotokowe,
mięczak zakaźny,
włókniaki,
kaszaki (jeśli nie doszło do stanu zapalnego),
niektóre powierzchowne zmiany nowotworowe skóry (np. rak podstawnokomórkowy w fazie powierzchownej – po wcześniejszej kwalifikacji lekarza).

Przeciwwskazania

Choć łyżeczkowanie jest zabiegiem prostym i bezpiecznym, istnieją pewne sytuacje, w których jego wykonanie nie jest zalecane. Do głównych przeciwwskazań należą:

Zmiany skórne o podejrzanym charakterze onkologicznym – np. czerniak, rak kolczystokomórkowy – wymagają one innej metody diagnostycznej (np. biopsji) i leczenia chirurgicznego.
Aktywne infekcje skóry w miejscu planowanego zabiegu – np. ropnie, opryszczka – mogą zwiększać ryzyko zakażenia i pogorszyć gojenie.
Zaburzenia krzepnięcia krwi – zarówno wrodzone, jak i związane z terapią przeciwzakrzepową (np. warfaryną, NOAC), zwiększają ryzyko krwawienia po zabiegu.
Stany zapalne zmian skórnych – np. kaszaki w fazie ostrego zapalenia, które mogą wymagać wcześniejszego leczenia przeciwzapalnego lub antybiotykoterapii.
Skłonność do tworzenia blizn przerostowych (keloidów) – szczególnie u pacjentów z wywiadem bliznowców.
Niewyrównana cukrzyca lub inne choroby przewlekłe – mogą wpływać na proces gojenia się ran i zwiększać ryzyko powikłań.

Zalecenia pozabiegowe

Po zabiegu łyżeczkowania ważne jest odpowiednie postępowanie, aby rana goiła się prawidłowo, a ryzyko powikłań było jak najmniejsze.

Po zabiegu

Utrzymuj ranę w czystości i suchości przez pierwsze 24–48 godzin.
Oczyszczaj miejsce zabiegu 1–2 razy dziennie za pomocą łagodnego środka antyseptycznego (np. Octenisept).
Stosuj jałowy opatrunek ochronny, szczególnie jeśli zmiana była zlokalizowana w miejscu narażonym na otarcia.
Nie zdrapuj strupka – to naturalny etap gojenia. Rana zagoi się samoistnie w ciągu kilku do kilkunastu dni.
Unikaj kąpieli w wannie, basenie i saunie do czasu zagojenia rany. Zalecane są krótkie prysznice.

Chroń miejsce zabiegu przed słońcem – po wygojeniu stosuj krem z filtrem SPF 50, aby zapobiec przebarwieniom.
Unikaj intensywnego wysiłku fizycznego, jeśli zmiana była w miejscu narażonym na ruch lub napięcie skóry.
W razie potrzeby możesz stosować leki przeciwbólowe (np. paracetamol). Unikaj leków rozrzedzających krew, chyba że są zalecone przez lekarza.
Obserwuj miejsce zabiegu – jeśli pojawią się oznaki infekcji (ból, zaczerwienienie, obrzęk, ropa, gorączka), skontaktuj się z lekarzem.
Rana zazwyczaj goi się w ciągu 7–14 dni, a ostateczny efekt estetyczny widoczny jest po kilku tygodniach.